Voetreflex in het verpleeghuis, het mag weer!
Paulien Bolwijn, juli 2020
Eindelijk is het zover
Ik ben weer welkom in het verpleeghuis. Na 3,5 maand coronasluiting, mag ik de cliënten weer voetreflexmassages geven. Ik heb ze gemist, al die mensen met hun eigen verhaal. Wat zal ik aantreffen? Hoe zal het gaan? Ik ben razend benieuwd.
Terug van weggeweest
Bij binnenkomst moet ik me registreren. En natuurlijk mijn handen ontsmetten. Er liggen stickers met pijlen op de vloer, en er hangt hier en daar een spatscherm. Maar de sfeer is gemoedelijk, sterker nog, ik vind de sfeer meer ontspannen, minder gehaast dan voorheen. Iedereen lijkt blij, opgelucht. Ja, er zijn enkele zieken geweest, maar iedereen is er doorheen gekomen. De saamhorigheid en het geduld is groot, hoor ik om me heen. Chapeau voor ‘mijn’ verpleeghuis!
Hoe gevarieerd kan het zijn
Er staat een bont gezelschap op mijn programma. Mannen en vrouwen, jong en oud, bleek en gekleurd, mobiel en aan bed of rolstoel gebonden, communicatie via taal en zonder woorden. De inhoud van het consult stem ik af op de persoon voor me. Ik varieer in massagegrepen, in muziek en in het gebruik van etherische olie. “Wat ruikt het hier lekker”, zegt personeel vaak als ik bij een cliënt op de kamer ben geweest.
De uitwerking van een voetreflexmassage bij deze doelgroep is divers. Een behandeling zorgt voor spierontspanning, het doorbreken van onrust, vermindering van pijn, verbetering van stemming, een glimlach, en geeft een gevoel van geborgenheid.
Weerzien met cliënten
Vandaag zie ik bijvoorbeeld een 50-jarige man die met zijn rollator, in kleine pasjes, kilometers aflegt op de afdeling. De onrust in zijn lijf en hoofd is groot. Toch lukt het hem om een half uur te zitten, met z’n voeten in mijn handen. De muziek, de geurende olie en de aanraking bezorgen hem een pauzemoment.
Ook zie ik vandaag een 60-jarige man die voor een deel verlamd is en meest van de tijd slaapt. Vanwege pijn en snelle overprikkeling is voetreflex de enige activiteit die hij toelaat. Nu heeft hij ook pijn aan zijn voeten. Dus dat luistert nauw, met de aanraking. Als hij een duim in de lucht steekt, weet ik dat het oké is. Hij ontspant en de pijnbeleving vermindert.
Everything is gonna be allright
Wat heb ik toch een veelzijdig en dankbaar werk. Terwijl ik naar huis rijd denk ik aan de Somalische vrouw die vandaag weer naar Bob Marley wilde luisteren tijdens de behandeling. Samen zongen we mee: ‘Don’t worry about a thing … Everything is gonna be allright’.
Inderdaad, in ieder contact waarin de verbinding en het vertrouwen zo sterk voelt, is het allemaal goed.
Ben je mantelzorger en lijkt dit je iets voor je naaste? Ben je zorgmedewerker en wil je voetreflex ook bij jou in je zorginstelling? Bel me op 06-40559976 of stuur een mail naar info@paulienheleen.nl. Ik bespreek graag de mogelijkheden met je.